Początek nowej ery.

Za pięć dwunasta w BRPO!

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Fot. A.Rok

Mówią, że się "nie da". My, uważamy inaczej! Spotykamy się za pięć dwunasta!

MANIFEST EKIPY "UPRZEDŹ UPRZEDZENIA"

Międzynarodowy Dzień Praw Człowieka

10 grudnia 2011

Manifest Ekipy „Uprzedź uprzedzenia”

Od paru miesięcy jedziemy ostro po dyskryminacji! Dlaczego? Bo, jak Polska długa i szeroka – tematy same leżą na ulicy…: wysokie krawężniki, niekończące się schody, nieczynne windy, niewidoczni nie/pełno/sprawni…. Żeby było inaczej, trzeba działać z głową. A w głowach totalny ‘misz-masz’: pomoc mylona z ubezwłasnowolnieniem, obywatele traktowani jak pacjenci, tolerancja w teorii, brak integracji w praktyce.

A jak to w końcu jest? Czy jesteśmy wszyscy równi sobie i jest fajnie? Czy przyzwalamy na funkcjonowanie kolonii więźniów codzienności i jest ‘niefajnie’?  

To może UWOLNIJMY SIĘ WSZYSCY?!:

- Od udawania, że jest OK, kiedy nie jest.
- Od wykrętów, że nic się nie da zrobić, bo akurat teraz sporo można zdziałać w tej dziedzinie.
- Od poczucia, że akurat mnie to nie dotyczy, bo Ziemia jest planetą ludzi i byłoby dobrze, żeby niepełnosprawność nie przeszkadzała dostrzec „człowieka w człowieku”.

Odkładanie „na jutro” odpada, bo dyskryminacja nie śpi. I do tego jest przebiegła. Warto byłoby ją przechytrzyć!

Dlatego my, ekipa „Uprzedź uprzedzenia” (http:uprzedzuprzedzenia.blogspot.com), czyli 20 młodych aktywistów z całej Polski, wzięliśmy się do roboty. Przez parę miesięcy wgryzaliśmy się w temat i wypracowywaliśmy strategię. Wniosek? Konieczny jest remanent i remont na wszystkich możliwych polach. Żeby było prościej każdy z nas, młodych, może zacząć od siebie. Tu i teraz. No to staaaart!

„Projekt człowiek – krok po kroku”

Krok 1:

Myślisz: „niepełnosprawny/a”? Pomyśl: „osoba z niepełnosprawnością” (skrót: OzN)! Widzisz chorobę/defekt/kalectwo? Zobacz CZŁOWIEKA! Żeby było fair, to w każdym po równo. Jeśli jesteś, albo będziesz nauczycielem/wychowawcą/wykładowcą, podaj tę myśl dalej!

Krok 2:

Możesz decydować o samym sobie. Rozstrzygać, co dla Ciebie jest najlepsze. Masz prawo do poszanowania godności, autonomii, intymności oraz wolności. Czujesz tę moc?! A gdy jesteś świadkiem dyskryminacji, czy ubezwłasnowolnienia, nie udawaj, że Cię nie dotyczy odstawianie kogoś na boczny tor życia. Przypunktuj jako człowiek, reaguj! Jeśli jesteś lub będziesz prawnikiem/ustawodawcą, rób tak, żeby prawo było po właściwej stronie mocy.

Krok 3:

Chcesz się dalej uczyć, a ktoś Ci stawia szlaban, bo miejsce/budynek „jest niedostosowane”? Sugeruje, żebyś poszukał sobie innej drogi i pomysłu na życie? Czy chciałbyś, żeby przysłowiowy jeden schodek zadecydował o Twoim zawodzie? Brzmi fatalnie, ale dla wielu osób z niepełnosprawnością to norma. Szkoła powinna i uczyć i wychowywać! Wszystkie dzieciaki i to bez wyjątku. W duchu integracji i tolerancji. Oswajanie „inności” i różnorodności od małego zaprocentuje na dalszych etapach edukacji. „Świat bez barier” jest możliwy! Ale sam się nie stworzy, to nasza broszka!

Krok 4:

Osób z niepełnosprawnością nie widać za bardzo na co dzień. Czy to znaczy, że bawią się w najlepsze w chowanego? Albo, że są zawziętymi domatorami? Rozejrzyj się po swojej okolicy, szkole, miejscu pracy, ulubionej knajpie, kinie, teatrze. Dla niektórych, to istny tor przeszkód. Jeśli jesteś albo będziesz architektem, projektuj uniwersalnie! Zapewnij równy dostęp dla wszystkich! Pomóż znieść bariery mentalne likwidując bariery architektoniczne i vice versa!

Krok 5:

Piątek wieczór. Szykujesz się na clubbing. Trzeba się wyluzować po całym tygodniu. Pobawić ze znajomymi i poznać nowych ludzi. Zapowiada się miły czas :). A tu ryfa!. Nie chcą Cię wpuścić do klubu! Nie jesteś tam mile widziana/widziany. Nie pasujesz tam! Musisz się przebrać. Nie jest Ci fajnie, ale da się zrobić. A co jak to nie strój, lecz niepełnosprawność jest dla kogoś za mało cool? Jej się przecież nie da zdjąć! Jak zabawa, to zabawa! Dla wszystkich!

Krok 6:

Czy naprawdę wierzysz, że żadna praca nie hańbi? Czy wiesz, że często ktoś zostaje uziemiony w domu bez pracy tylko i wyłącznie dlatego, że ma jakąś niepełnosprawność? Jeśli jesteś albo będziesz pracodawcą pamiętaj, że niepełnosprawność nie jest punktem w CV. To kompetencje/doświadczenie/pasja są najważniejsze! Daj szansę. Zatrudnij, a nie utrudnij!

Krok 7:

Jak jest każdy widzi. W świecie przedstawianym przez media osoby z niepełnosprawnością jakby nie istniały. Jak już zaistnieją, to albo jako ofiary albo jako herosi. Nie ‘kupuj’ tych komunikatów, bo są zawirusowane! Bakcyl zniekształconego wizerunku mutuje stereotypy w realu. Jeśli jesteś albo będziesz dziennikarzem, skasuj takie relacje jak z innych planet. Pokazuj świat wielowymiarowo i po ludzku!

Krok 8:

Średnio fajnie jest mówić o nieobecnych: o ich potrzebach, problemach i potencjale. Kiepsko, gdy o obywatelach/osobach z niepełnosprawnością dyskutują wszyscy, tylko nie oni. Ważne decyzje w ich sprawie są nagminnie podejmowane „pod ich nieobecność”. Chciałbyś się poczuć jak przysłowiowa ryba bez głosu? Chciał(a)byś, żeby ktoś za Ciebie głosował? Chciał(a)byś być traktowany/a niepoważnie i przedmiotowo? Albo przesuwany/a jak pionek na szachownicy pełnej pułapek i barier? Będąc obywatelem, wspieraj zasady „fair play”: „nic o nas bez nas”!

Krok 9:

Słyszysz, że skrzeczy? Widzisz, że miarka się przebrała? Rusza cię to? To pojedź ostro po dyskryminacji! Wrzuć piąty bieg i dołącz do nas! Razem uprzedzajmy uprzedzenia w Polsce!

Apelujmy o ekspresową ratyfikację Konwencji o Prawach Osób Niepełnosprawnych Organizacji Narodów Zjednoczonych i tym samym o uzyskanie efektu domina „w kwestii promowania, ochrony oraz umożliwienia wszystkim osobom niepełnosprawnym nieograniczonego korzystania z wszystkich fundamentalnych swobód i praw człowieka oraz promowania poszanowania dla ich godności osobistej”.

Krok 10:

Jeśli jesteś za ratyfikacją przez Polskę Konwencji, kliknij "lubię to" na facebook'u & podaj info dalej! Manifest Ekipy „Uprzedź uprzedzenia” przedstawimy Rzecznikowi Praw Obywatelskich RP.  

Pokażmy, że młodzi chcą zmian. Koniec ze ściemą! Czas na „Projekt Człowiek”! Dla każdego.

Wrzucają piąty bieg!

Wrzucają piąty bieg i jadą dalej po dyskryminacji! To już ostatnia prosta do mety. Ekipa „Uprzedź uprzedzenia”, czyli dwudziestu młodych aktywistów i liderów z całej Polski dopina dwie ważne inicjatywy, których celem jest zmiana postrzegania niepełnosprawności w wymiarze społecznym i prawnym – będąca wyrazem dostrzegania „człowieka w człowieku”.

Wszystkie zdjęcia autorstwa Ani Rok

Już niebawem ogłoszą oni wszem i wobec, co ich kręci i co ich boli w zakresie (nie)przestrzegania praw osób z niepełnosprawnością w Polsce. Ów manifest „Uprzedź uprzedzenia 2011” zostanie przedstawiony z podwójnej okazji: Międzynarodowego Dnia Osób Niepełnosprawnych (03.12.2011) oraz Międzynarodowego Dnia Praw Człowieka (10.12.2011). 

A na dobry początek nowego roku w styczniu puszczony zostanie w obieg stworzony przez nich (MEGA)zin (tj. czasopismo i zin) zarysowujący alternatywny horyzont myślenia o kwestiach niepełnosprawności, czyli taki, który wyzwala, a nie ogranicza!

Obie inicjatywy to owoce wielomiesięcznych przygotowań i pracy, wzajemnych inspiracji, wspólnego przecierania nowych szlaków w wirtualu i realu. Ekipa „Uprzedź uprzedzenia” zdobywała nową wiedzę, wymieniała się doświadczeniami oraz szlifowała dziennikarskie umiejętności pod okiem doświadczonych ekspertów i aktywistów.

W trakcie spotkań warsztatowych zapoznawali się oni z mechanizmami systemowej marginalizacji i uczyli się, jak rozpoznawać i przeciwdziałać niewinnie na początku wyglądającym oznakom dyskryminacji. Przywoływanie historii (dalszej i bliżej), jak również przegląd obecnej sytuacji pozwalały im zrozumieć, że traktowanie osób z niepełnosprawnością jest swojego rodzaju testem jakości demokracji. Analizowali, w jaki sposób prawo wpływało i wpływa na przedstawianie i postrzeganie osób z niepełnosprawnościami oraz na jakość ich życia i partycypację społeczną. Dyskutowali o tym, dlaczego trzeba czasem być tą pierwszą osobą, która się przeciwstawi dyskryminacji. Nieustannie szukali sposobów, by zmieniać sytuację osób z niepełnosprawnością. Zastanawiali się: Jak uwrażliwić innych na istniejące problemy? W jaki sposób wyjść poza istniejące schematy myślenia i „podać dalej” dobre praktyki? Jak bez cierpiętnictwa mówić o sprawach trudnych i skomplikowanych? Próbowali zmierzyć się z tymi wyzwaniami organizując happening pt. „Dorysuj credo kredą” w centrum Warszawy  z okazji Europejskiego Dnia Protestu Przeciw Dyskryminacji Osób Niepełnosprawnych (05.05.2011). Swoją wizją i entuzjazmem „zarażali” przypadkowych przechodniów. Jednakże, aby wizja miała wymierne korzyści, musi doprowadzić do zmiany systemu prawnego. Dlatego podczas ostatniej sesji w Warszawie (19-20.11.2011) ekipa „Uprzedź uprzedzenia” zapoznała się z Konwencją Praw Osób Niepełnosprawnych ONZ, która będąc przełomowym dokumentem w historii prawodawstwa w zakresie niepełnosprawności, powinna być przez Polskie władze ratyfikowana. Żeby to się stało, trzeba o tym głośno mówić i nieustannie podejmować działania upowszechniające równościowego ducha Konwencji.

Wiadomo, że dyskryminacja nie śpi, czyli odkładanie „na jutro” odpada! Dlatego gaz do dechy i jedziemy dalej po dyskryminacji!

Ciąg dalszy w grudniu 2011 (Manifest) i styczniu 2012 ((MEGA)zin).

Nie ma, że boli...

Nie ma, że boli… Czas zakasać rękawy i brać się do dalszej pracy! Odkładanie „na jutro” odpada - dyskryminacja nie śpi. Żeby niepełnosprawność nie przeszkadzała dostrzec „człowieka w człowieku” - konieczny jest remanent i remont. Ekipa „Uprzedź uprzedzenia”, czyli dwudziestu młodych aktywistów i liderów z całej Polski już to wie. W zeszły weekend tzn. 15-16 października 2011 r. w Warszawie ekipa po raz kolejny się spotkała, aby wspólnymi siłami pchnąć sprawy do przodu i aby przyczynić się do zmiany postrzegania niepełnosprawności w wymiarze społecznym i prawnym. 

Wszystkie zdjęcia autorstwa Ani Rok

Jak bezkrwawo rozbroić stereotypy dotyczące niepełnosprawności trafiając przy tym do szerokiego grona odbiorców? W jaki sposób zainspirować innych do działania? Jak przekonać niezainteresowanych? Narzędzia są na wyciągnięcie ręki: pomysły, słowo, obraz, nowa wizja. Trzeba spróbować to zagadnienie opisać. Pokazać w niebanalny sposób. Wyjść poza istniejące schematy myślenia. Zarysować alternatywny horyzont, który nie ogranicza, a wyzwala. W tym celu w kwietniu 2011 r. powołana została do życia redakcja (MEGA)zinu tj. czasopisma i zinu, która kontynuowała swoje działania podczas tego weekendu. Kolegium redakcyjne składa się z członków ekipy „Uprzedź uprzedzenia”, którzy doskonalą swoje umiejętności dziennikarskie przy okazji pracy nad tekstami dziennikarskimi. W tym procesie twórczym pomagają im doświadczeni dziennikarze i redaktorzy z magazynów „Aktivist” i „Integracja” oraz zespół z Fundacji Humanity in Action Polska. Prace redakcji zostaną zakończone na przełomie listopada/grudnia 2011 i wtedy też (MEGA)zin ujrzy „światło” dzienne.

Nowej wizji nie wystarczy jednak wyłącznie opisać. Trzeba o niej również głośno powiedzieć. Ogłosić dobitnie wszem i wobec: co nas kręci i co nas boli w zakresie (nie)przestrzegania praw osób z niepełnosprawnością w Polsce. Wyrazić swój sprzeciw. Podać propozycje zmian. Jednym słowem ZAMANIFESTOWAĆ swoje zdanie. Z tą myślą podczas weekendowego spotkania zostały zapoczątkowane prace nad Manifestem „Uprzedź Uprzedzenia 2011”. Burza mózgów pod napięciem trwa… Efekty zostaną przedstawione publicznie w grudniu 2011 r. z podwójnej okazji: Międzynarodowego Dnia Osób Niepełnosprawnych (3.12.2011) oraz Międzynarodowego Dnia Praw Człowieka (10.12.2011).

Aby skutecznie działać, konieczne są solidne fundamenty, czyli wiedza o sprawie, o którą walczymy i świadomość jej wagi. Szczególnie istotne jest w tym kontekście zrozumienie mechanizmów systemowej marginalizacji i nauczenia się, jak rozpoznawać i przeciwdziałać niewinnie na początku wyglądającym oznakom dyskryminacji. Odwołanie się do historii (dalszej i bliższej), jak również analiza obecnej sytuacji pozwalają zrozumieć, że traktowanie osób niepełnosprawnych jest swego rodzaju testem jakości demokracji. W trakcie warsztatów przeprowadzonych przez ekspertów (historyka oraz prawnika) poszukiwaliśmy odpowiedzi na następujące pytania: Jakie wnioski można wyciągnąć z historii II Wojny Światowej, aby nie popełnić tych samych błędów, które doprowadziły do masowej eksterminacji osób niepełnosprawnych? Dlaczego tak ważna jest potrzeba pamięci i upamiętnienia zapomnianego już powszechnie faktu, że to osoby niepełnosprawne były jednymi z pierwszych ofiar III Rzeszy? W jaki sposób prawo wpływało i wpływa na przedstawianie i postrzeganie osób z niepełnosprawnościami oraz na jakość ich życia i partycypację społeczną? Dlaczego trzeba czasem być tą pierwszą osobą, która się przeciwstawi dyskryminacji… i jak to zrobić. …o tym przekonała się ekipa „Uprzedź uprzedzenia”.

 Uwaga! Jedziemy dalej po dyskryminacji: ciąg dalszy w listopadzie!

Ostra jazda bez trzymanki

Lubią ostrą jazdę bez trzymanki! Jadą po dyskryminacji równo od paru miesięcy! Jak Polska długa i szeroka - tematy same leżą na ulicy… Wysokie krawężniki, niekończące się schody, nieczynne windy, niewidoczni niepełnosprawni…. Żeby było inaczej, trzeba działać z głową. A w głowach „groch z kapustą”: pomoc mylona z ubezwłasnowolnieniem, obywatele traktowani jak pacjenci, tolerancja w teorii, brak integracji w praktyce. Żeby niepełnosprawność nie przeszkadzała dostrzec „człowieka w człowieku” - konieczny jest remanent i remont. I aby te działania miały sens, trzeba je robić ponad podziałami, ucząc się wspólnie od siebie, dzieląc doświadczeniami i wiedzą.

Ekipa „Uprzedź uprzedzenia”, czyli dwudziestu młodych aktywistów i liderów z całej Polski, po raz kolejny zwiera szyki, aby kontynuować wspólną pracę na rzecz zmiany postrzegania niepełnosprawności w wymiarze społecznym i prawnym. W dniach 15-16 października 2011 r. w Warszawie wezmą oni udział w:

1)      kolegium redakcyjnym „(MEGA)zinu”, czasopisma i zinu za pomocą którego chcemy rozbrajać stereotypy dotyczące niepełnosprawności oraz inspirować innych do działania. Pomogą im w tym procesie doświadczeni dziennikarze i redaktorzy z magazynów „Aktivist” i „Integracja”;

2)      warsztatach z ekspertami nt. sytuacji osób z niepełnosprawnością w przeszłości, jak też i obecnie w celu zrozumienia mechanizmów systemowej marginalizacji i nauczenia się jak rozpoznawać i przeciwdziałać niewinnie na początku wyglądających oznak dyskryminacji;

3)      inauguracji prac nad Manifestem „Uprzedź Uprzedzenia 2011”, mających na celu znalezienie odpowiedzi na pytania stawiane przez uczestników projektu „z” i „bez” niepełnosprawnością: co nas kręci? co nas boli? jak to wyrazić? –w kontekście praw osób z niepełnosprawnością w Polsce.

Ruszamy & Jedziemy dalej!