Międzynarodowy Dzień Praw Człowieka
10 grudnia 2011
Manifest Ekipy „Uprzedź uprzedzenia”
Od paru miesięcy jedziemy ostro po dyskryminacji! Dlaczego? Bo, jak Polska długa i szeroka – tematy same leżą na ulicy…: wysokie krawężniki, niekończące się schody, nieczynne windy, niewidoczni nie/pełno/sprawni…. Żeby było inaczej, trzeba działać z głową. A w głowach totalny ‘misz-masz’: pomoc mylona z ubezwłasnowolnieniem, obywatele traktowani jak pacjenci, tolerancja w teorii, brak integracji w praktyce.
A jak to w końcu jest? Czy jesteśmy wszyscy równi sobie i jest fajnie? Czy przyzwalamy na funkcjonowanie kolonii więźniów codzienności i jest ‘niefajnie’?
To może UWOLNIJMY SIĘ WSZYSCY?!:
- Od udawania, że jest OK, kiedy nie jest.
- Od wykrętów, że nic się nie da zrobić, bo akurat teraz sporo można zdziałać w tej dziedzinie.
- Od poczucia, że akurat mnie to nie dotyczy, bo Ziemia jest planetą ludzi i byłoby dobrze, żeby niepełnosprawność nie przeszkadzała dostrzec „człowieka w człowieku”.
Odkładanie „na jutro” odpada, bo dyskryminacja nie śpi. I do tego jest przebiegła. Warto byłoby ją przechytrzyć!
Dlatego my, ekipa „Uprzedź uprzedzenia” (http:uprzedzuprzedzenia.blogspot.com), czyli 20 młodych aktywistów z całej Polski, wzięliśmy się do roboty. Przez parę miesięcy wgryzaliśmy się w temat i wypracowywaliśmy strategię. Wniosek? Konieczny jest remanent i remont na wszystkich możliwych polach. Żeby było prościej każdy z nas, młodych, może zacząć od siebie. Tu i teraz. No to staaaart!
„Projekt człowiek – krok po kroku”
Krok 1:
Myślisz: „niepełnosprawny/a”? Pomyśl: „osoba z niepełnosprawnością” (skrót: OzN)! Widzisz chorobę/defekt/kalectwo? Zobacz CZŁOWIEKA! Żeby było fair, to w każdym po równo. Jeśli jesteś, albo będziesz nauczycielem/wychowawcą/wykładowcą, podaj tę myśl dalej!
Krok 2:
Możesz decydować o samym sobie. Rozstrzygać, co dla Ciebie jest najlepsze. Masz prawo do poszanowania godności, autonomii, intymności oraz wolności. Czujesz tę moc?! A gdy jesteś świadkiem dyskryminacji, czy ubezwłasnowolnienia, nie udawaj, że Cię nie dotyczy odstawianie kogoś na boczny tor życia. Przypunktuj jako człowiek, reaguj! Jeśli jesteś lub będziesz prawnikiem/ustawodawcą, rób tak, żeby prawo było po właściwej stronie mocy.
Krok 3:
Chcesz się dalej uczyć, a ktoś Ci stawia szlaban, bo miejsce/budynek „jest niedostosowane”? Sugeruje, żebyś poszukał sobie innej drogi i pomysłu na życie? Czy chciałbyś, żeby przysłowiowy jeden schodek zadecydował o Twoim zawodzie? Brzmi fatalnie, ale dla wielu osób z niepełnosprawnością to norma. Szkoła powinna i uczyć i wychowywać! Wszystkie dzieciaki i to bez wyjątku. W duchu integracji i tolerancji. Oswajanie „inności” i różnorodności od małego zaprocentuje na dalszych etapach edukacji. „Świat bez barier” jest możliwy! Ale sam się nie stworzy, to nasza broszka!
Krok 4:
Osób z niepełnosprawnością nie widać za bardzo na co dzień. Czy to znaczy, że bawią się w najlepsze w chowanego? Albo, że są zawziętymi domatorami? Rozejrzyj się po swojej okolicy, szkole, miejscu pracy, ulubionej knajpie, kinie, teatrze. Dla niektórych, to istny tor przeszkód. Jeśli jesteś albo będziesz architektem, projektuj uniwersalnie! Zapewnij równy dostęp dla wszystkich! Pomóż znieść bariery mentalne likwidując bariery architektoniczne i vice versa!
Krok 5:
Piątek wieczór. Szykujesz się na clubbing. Trzeba się wyluzować po całym tygodniu. Pobawić ze znajomymi i poznać nowych ludzi. Zapowiada się miły czas :). A tu ryfa!. Nie chcą Cię wpuścić do klubu! Nie jesteś tam mile widziana/widziany. Nie pasujesz tam! Musisz się przebrać. Nie jest Ci fajnie, ale da się zrobić. A co jak to nie strój, lecz niepełnosprawność jest dla kogoś za mało cool? Jej się przecież nie da zdjąć! Jak zabawa, to zabawa! Dla wszystkich!
Krok 6:
Czy naprawdę wierzysz, że żadna praca nie hańbi? Czy wiesz, że często ktoś zostaje uziemiony w domu bez pracy tylko i wyłącznie dlatego, że ma jakąś niepełnosprawność? Jeśli jesteś albo będziesz pracodawcą pamiętaj, że niepełnosprawność nie jest punktem w CV. To kompetencje/doświadczenie/pasja są najważniejsze! Daj szansę. Zatrudnij, a nie utrudnij!
Krok 7:
Jak jest każdy widzi. W świecie przedstawianym przez media osoby z niepełnosprawnością jakby nie istniały. Jak już zaistnieją, to albo jako ofiary albo jako herosi. Nie ‘kupuj’ tych komunikatów, bo są zawirusowane! Bakcyl zniekształconego wizerunku mutuje stereotypy w realu. Jeśli jesteś albo będziesz dziennikarzem, skasuj takie relacje jak z innych planet. Pokazuj świat wielowymiarowo i po ludzku!
Krok 8:
Średnio fajnie jest mówić o nieobecnych: o ich potrzebach, problemach i potencjale. Kiepsko, gdy o obywatelach/osobach z niepełnosprawnością dyskutują wszyscy, tylko nie oni. Ważne decyzje w ich sprawie są nagminnie podejmowane „pod ich nieobecność”. Chciałbyś się poczuć jak przysłowiowa ryba bez głosu? Chciał(a)byś, żeby ktoś za Ciebie głosował? Chciał(a)byś być traktowany/a niepoważnie i przedmiotowo? Albo przesuwany/a jak pionek na szachownicy pełnej pułapek i barier? Będąc obywatelem, wspieraj zasady „fair play”: „nic o nas bez nas”!
Krok 9:
Słyszysz, że skrzeczy? Widzisz, że miarka się przebrała? Rusza cię to? To pojedź ostro po dyskryminacji! Wrzuć piąty bieg i dołącz do nas! Razem uprzedzajmy uprzedzenia w Polsce!
Apelujmy o ekspresową ratyfikację Konwencji o Prawach Osób Niepełnosprawnych Organizacji Narodów Zjednoczonych i tym samym o uzyskanie efektu domina „w kwestii promowania, ochrony oraz umożliwienia wszystkim osobom niepełnosprawnym nieograniczonego korzystania z wszystkich fundamentalnych swobód i praw człowieka oraz promowania poszanowania dla ich godności osobistej”.
Krok 10:
Jeśli jesteś za ratyfikacją przez Polskę Konwencji, kliknij "lubię to" na facebook'u & podaj info dalej! Manifest Ekipy „Uprzedź uprzedzenia” przedstawimy Rzecznikowi Praw Obywatelskich RP.
Pokażmy, że młodzi chcą zmian. Koniec ze ściemą! Czas na „Projekt Człowiek”! Dla każdego.
